Wiersz

Zakochałam się w tekście Escape the fate-let me be. Znalazłam piosenkę przypadkiem, chociaż słyszałam prawie wszystkie z tej płyty to tej jakoś nie zauważyłam. A szkoda, bo jest piękna. 

Pod jej natchnieniem napisałam smutny wiersz, obrazujący odwrotność tekstu piosenki. Oprócz let me be uwielbiam też picture perfect

I wiesz, że nie nikogo, kto by dał ci kawałek jak z marzeń miłości

Kto tuliłby a wszystkie łzy goryczy zamienił w te z radości.

Nie ma nikogo, kto kiedy śpisz patrzyłby z zachwytem na ciebie

I w swoim odbiciu oczu zawsze widział blask siebie.

Nie ma nikogo kto witałby z rana pocałunkami.

Dotykał z czułością i był cały czas z tobą myślami.

Nie ma kogoś, kto czas dawałby bezwarunkowo.

Można byłoby wierzyć w każdą obietnicę i każde słowo.

Nie ma nikogo, kto podałby dłoń, kiedy w bólu się rozpływam.

Gdy najtrudniejsze momenty zbyt mocno przeżywam.

Nie ma nikogo, kto nie karał by mnie samotnością.

Pustką, ciszą, wymówkami i zimną obojętnością.

Nie ma nikogo dla kogo była bym najważniejsza

Traktowana poważnie, aby czuć się dzięki temu silniejsza

Tak, abym nie bała się iść ręka w rękę do przodu.

I nigdy nie doznała od drugiej strony zawodu.

Nie ma nikogo z kim można by bez obaw o wszystkim rozmawiać.

Kogoś, kto nie pozwalałby mi samej czuć się i zostawać.

Nie ma nikogo , kto o każdy uśmiech walczyłby dnia każdego

Bo moja radość była by jak coś ważnego.

Nie ma nikogo do kogo mogła bym pójść w tej chwili.

By powiedzieć jak bardzo wszyscy mnie odepchnęli i zostawili.

Nie ma nikogo, kto potem wziął i uścisnął dłoń moją

Mówiąc słowa, które samotność całą szybko ukoją.

Nie ma nikogo, kto by wierzył w to, że moje smutki nie są zmyślone.

Kogoś, kto w środku nocy pokazałby mi niebo ugwieżdżone.

Ktoś kogo uwaga nie byłaby utkwiona tylko w świecie całym.

Ale bym była czymś więcej niż tego wszystkiego elementem małym.

Nie ma nikogo, kto trwałby przy mnie spokojnie 

Aby zniknęło wszystko, co życie niszczyło i szło opornie.

Nie ma nikogo dla kogo żadne inne ucieczki by nie istniały.

Jak tylko te , które kierunek w moją stronę by miały.

Nie ma nikogo, chociaż zawsze o takie coś walczyłam.

Jednak z niczym wciąż zostaję, gdyż się przeliczyłam.

Może już takie miłości wcale nie istnieją.

Może są w książkach i w wyobraźni tylko się dzieją.

Może nie ma już nikogo, a walka była na darmo całkowicie

Nie ma już ludzi, którzy kochają teraz i na całe życie.

Nie ma, są chyba tylko ślicznymi mrzonkami.

Które żyją gdzieś pokryte kurzem między marzeniami.